گوجه فرنگی میوه گیاهی همنام است که نام علمی آن Solanum lycopersicum از خانواده Solanaceae، همان سیب زمینی است.
گیاه گوجه فرنگی که در قرن شانزدهم از آمریکای مرکزی و جنوبی به اروپا وارد شد، در ابتدا فقط برای ویژگی های زینتی آن استفاده می شد، زیرا تصور می شد میوه های آن سمی هستند.
کشت گوجه فرنگی در عراق انواع مختلفی دارد که بیشتر از نظر شکل و اندازه میوه متفاوت است.
اولین کسانی که متوجه خوراکی بودن گوجه فرنگی شدند، دهقانان جنوب ایتالیا، اسپانیا و سایر کشورهای همسایه با دریای مدیترانه بودند که شروع به استفاده از آن به عنوان ماده ای اضافه شده به غذاهای مختلف از جمله پیاز و نان کردند.
پس از آن، گوجه فرنگی از غذاخوری های ضعیف به غذاخوری های تصفیه شده تر منتقل شد، ابتدا با سبزیجات دیگر مخلوط شد، سپس به عنوان یک غذای جانبی واقعی برای گوشت یا ماهی.
همانطور که دکتر اوانجلیستی توضیح می دهد، گوجه فرنگی را می توان در تمام طول سال یافت، با توجه به اینکه به راحتی می توان آن را نه تنها در فضای باز بلکه در گلخانه ها نیز کشت کرد.
مزرعه از جولای تا اکتبر یافت می شود، بنابراین یک سبزی تابستانی است.
گوجه‌فرنگی کلاسیک میز یا سالاد شامل انواع گوجه‌فرنگی، گرد صاف، گلوله آتشین، مارماند، رویال آس، انواع آجدار است.
در میان گوجه فرنگی های پوست کنده یا سس گونه های San Marzano ، Ventura، Roma، Vesuvio و Napoli را می بینیم.
از سوی دیگر، گوجه‌فرنگی صربستان که گوجه‌فرنگی گیلاسی یا گوجه‌فرنگی استوک نیز نامیده می‌شود، علفزار، پیروس است که در زمستان به صورت خوشه‌ای قرار می‌گیرد.
در نهایت، آب گوجه فرنگی و کنسانتره داریم که شامل انواع پتومچ و توندینو می شود.
باید تاکید کرد که در همه موارد با توجه به تعداد زیاد آنها فقط با چند نوع سروکار داریم.
