مارچوبه یک سبزی است که به دلیل طعم و ارزش غذایی عالی آن بسیار مورد توجه است.
مارچوبه در اصل آسیایی است، اما مدتی است که در اروپای مرکزی نیز گسترده شده است، مارچوبه گیاهان علفی متعلق به خانواده Liliaceae ، همان سیر و پیاز است.
آنها با محتوای بالای کلروفیل از آنها متمایز می شوند که به آنها رنگ سبز مشخص می دهد و آنها را از نظر خواص تغذیه ای غنی می کند.
مارچوبه خشک که در اصطلاح فنی مارچوبه Officinalis نامیده می شود، می تواند وحشی یا پرورشی باشد و علاوه بر مارچوبه سبز رایج تر، مارچوبه های سفید و بنفش نیز وجود دارد.
هیچ تفاوتی در اجزای غذایی بین این گونه ها وجود ندارد، فقط در طعم.
مارچوبه سبز می تواند در اینجا رشد کند و از خاکی که در معرض نور خورشید قرار می گیرد، جوانه می زند، که فتوسنتز را فعال می کند یک فرآیند طبیعی که به این سبزیجات رنگ سبز معمولی آنها را می بخشد.
هنگام برداشت، ساقه ها پس از رسیدن به ارتفاع صحیح در انتهای ریشه بریده می شوند.
مارچوبه ما با ساقه‌های صاف و فشرده و نوک‌های بسته، بافتی نرم و چاق، با رایحه‌ای معمولی گیاهی دارد.
مارچوبه سبز را می توان به عنوان ماده اصلی در پای مرزه یا کیچ، ریزوتو و بسیاری از دستور العمل های دیگر استفاده کرد.
شواهد نشان می دهد که کشت و برداشت مارچوبه سبز در منطقه ونتو ممکن است به دوران رومیان، حدود قرن دوم قبل از میلاد برگردد.
با این حال، کشاورزان محلی عمدتاً در انواع سفید از دهه 1700 به بعد تخصص داشتند.
در طول 50 سال گذشته، ما شاهد احیای ذائقه‌ها و ذائقه‌های قدیمی بوده‌ایم و زمین‌هایی که برای پرورش مارچوبه سبز در نظر گرفته شده است، برای پاسخگویی به تقاضا افزایش یافته است.
این مناطق دارای خاک حاصلخیز و بدون زهکشی هستند که از آب چشمه رودخانه سیله و شاخه های آن تغذیه می شود.
