دارچین پوست خشک شده درخت بومی سلیون است.
بیشتر تولید دارچین در جهان در سریلانکا است، جایی که همیشه به روش سنتی برداشت می‌شود: شاخه‌های جوان صبح‌ها به صورت دستی برداشت می‌شوند و در یک کلبه معمولی به نام «وادی» قرار می‌گیرند.
سرشاخه ها و پوست بیرونی آن با ظروف برنجی جدا شده و قسمت داخلی آن ضایعات محسوب می شود و سوزانده می شود.
بنابراین ، دارچین ۱۰۰ گرمی که در بازار پیدا می‌کنیم، از پوسته‌های گرد شده و خشک شده تشکیل می‌شوند.
در چین نوع بلندی از دارچین به نام کاسیا وجود دارد که با این حال ارزش کمتری دارد.
چوب دارچین را می توان به طور کامل برای طعم دادن به سوپ ها، شراب داغ، پانچ، و همچنین در اتاق های عطر و کمد استفاده کرد.
برای به دست آوردن عطر شدیدتر، می توان چوب دارچین را خرد کرد تا پودر دارچین به دست آید و مستقیماً به آماده سازی ها، به خصوص در دسرها اضافه شود.
مانند همه ادویه ها، دارچین آسیاب شده خیلی سریعتر از دارچین کامل عطر خود را از دست می دهد.
دارچین در تمام سوپرمارکت ها به صورت چوب یا پودر موجود است.
پودر شده مانند همه ادویه ها به سرعت عطر خود را از دست می دهد، بنابراین همیشه ترجیح داده می شود از آن در چوب استفاده کنید، حتی اگر همیشه امکان پذیر نباشد.
برای آزاد شدن عطر آن، چوب دارچین را باید چند دقیقه در یک مایع داغ بگذارید تا دم بکشد.
بنابراین استفاده از آن فقط برای پخت دسرهایی که نیاز به تهیه شربت یا خامه دارند در همه مواردی که مایع در حال جوش وجود دارد امکان پذیر است.
در غذاهای خوش طعم تقریباً همیشه این قانون است، بنابراین چوب دارچین تقریباً همیشه مناسب ترین است.
پودر دارچین در تمام دسرهای سرد مونتاژ شده که نیازی به پخت ندارند یا در دسرهای پخته خمیری که نمی توان با چوب دارچین به طور یکنواخت خمیر را طعم داد بسیار مفید است.
